Πολιτιστικές Εκδηλώσεις στη Λευκόβρυση

Ο Ιστορικός Λαογραφικός Σύλλογος Λευκόβρυσης "Διγενής Ακρίτας" διοργανώνει τις Πολιτιστικές Εκδηλώσεις της Αγίας Μαρίνας 2011.

Σας περιμένουμε – γράφει η ανακοίνωση του Συλλόγου - για ένα τετραήμερο εκδηλώσεων (14 Ιουλίου έως 17 Ιουλίου) με πολύ μουσική, χορό, ξεφάντωμα και θέατρο...

Στο πρώτο μας ραντεβού την Πέμπτη 14 Ιουλίου, στις 9.30 μ.μ. (συνεχίζει  η ανακοίνωση) σας περιμένουμε στην κεντρική πλατεία του χωριού στο αφιέρωμα "Μεγάλα τραγούδια σε στίχους του ποιητή Νίκου Γκάτσου".

Την Παρασκευή 15 Ιουλίου, στις 10.00 μ.μ.  στον υπαίθριο πολυχώρο εκδηλώσεων θα παρουσιαστούν δημοτικά χορευτικά καθώς και η ορχήστρα του Θύμιου Κογκίδη.

Το Σάββατο 16 Ιουλίου, στις 10.00 μ.μ. επίσης στον υπαίθριο πολυχώρο, θα γίνει παρουσίαση ποντιακών χορευτικών και ποντιακό ξεφάντωμα με τον Γιάννη Κουρτίδη.

Και την Κυριακή 17 Ιουλίου, 9.30 μ.μ. κλείνουμε τις εκδηλώσεις μας (καταλήγει η ανακοίνωση), με την θεατρική ομάδα του συλλόγου μας και το θεατρικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Το όνειρο του σκιάχτρου».

Για τους μη γνωρίζοντες την περιοχή, να πούμε ότι η Τοπική Κοινότητα Λευκόβρυσης αποτελεί τμήμα της Δημοτικής Ενότητας Κοζάνης στον Καλλικρατικό Δήμο Κοζάνης  που προέκυψε από τη συνένωση των Καποδιστριακών Δήμων Αιανής, Δημητρίου Υψηλάντη, Ελιμείας, Ελλησπόντου και Κοζάνης.

Η Λευκόβρυση είναι από τα ωραιότερα προάστια της Κοζάνης από την οποία απέχει 3 χιλιόμετρα. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 660 μέτρων στον επαρχιακό δρόμο Κοζάνης – Αιανής, κοντά στα πόδια μικρών λόφων. Πολλά σπίτια της φαίνονται δεμένα στο βάθος μιας χαράδρας την οποία σχηματίζουν οι δύο μικροί λόφοι.

Η Λευκόβρυση είναι από τα ελάχιστα χωριά του νομού που παρουσιάζει μια σημαντική αυξητική πληθυσμιακή τάση η οποία καταγράφεται σε κάθε απογραφή.

Η ακριβής χρονολογία της ίδρυσης του χωριού δεν είναι γνωστή, γιατί δεν υπάρχουν και δεν αναφέρονται μνημεία ιστορικά και βυζαντινά. Μπορεί όμως κάποιος να κρίνει από ορισμένα δεδομένα και να καταλήξει σε συμπεράσματα. Οι κάτοικοι του χωριού πριν της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το 1923, ήταν όλοι Τούρκοι, οι οποίοι ζούσαν έχοντας χαμηλό πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Τα σπίτια τους ήταν κακοφτιαγμένα και βρίσκονταν σε πολύ κακή κατάσταση, τα σπίτια ήταν χαμηλά και έδιναν την εντύπωση καταυλισμού τσιγγάνων. Ακόμα και ένας μετρίου αναστήματος για να μπει μέσα στα σπίτια έπρεπε να σκύψει. Το μόνο οικοδόμημα που ξεχώριζε ήταν το τζαμί, αλλά και αυτό κακοφτιαγμένο από άχρηστα υλικά έμοιαζε σαν αχερώνας και μόνο ο ψιλός μιναρές ήταν φτιαγμένος με πελεκητή πέτρα και ασβεστοκτισμένος, δείχνοντας ίχνη τέχνης.

Λέγεται ότι στον ίδιο χώρο πολύ πριν υπήρχε χριστιανικός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στη θέση του οποίου και από τα υλικά του, κτίστηκε το τζαμί. Αυτό βεβαιώνεται και από τις ανασκαφές που έγιναν αργότερα και βρέθηκαν τα ασβεστοκτισμένα θεμέλια της εκκλησίας. Άλλες πάλι πληροφορίες λένε ότι τον 18ο αιώνα, δυτικά του χωριού και σε απόσταση 500 μέτρων στην πλαγιά κοντινού λόφου υπήρχε ένα εξωκκλήσι στην μνήμη της Αγίας Μαρίνας.

Κατά το σκάψιμο των θεμελίων, για την κατασκευή του νέου εξωκλησιού βρέθηκαν, ανάγλυφη αναθηματική στήλη του 2ου μΧ αιώνα, τα θεμέλια παλαιού ναού με προσανατολισμό και τάφοι με πέτρινες πλάκες χωρίς συνοδευτικά αντικείμενα κι επιγραφές. Επίσης στα δυτικά του χωριού, στην περιοχή “Βουβάλα”, βρέθηκαν νεολιθικά εργαλεία. Όλα αυτά επιβεβαιώνονται από τους Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό.